بررسی و مقایسه عوامل استرس‌زای شغلی و راهکارهای سازمانی مدیریت آن در مسئولان ورزش شرکت نفت ایران

تحقیق حاضر با هدف بررسی و مقایسه عوامل استرس‌زای شغلی و راهکارهای سازمانی مدیریت آن در مسئولان ورزش شرکت نفت ایران انجام شد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی - پیمایشی بود. مسئولان ورزش شرکت ملی نفت در سه گروه مدیران، کارشناسان و مربیان بررسی شدند. کل این افراد 170 نفر بودند که با استفاده از جدول مورگان 117 نفر از طریق نمونه-گیری تصادفی نظام‌دار انتخاب شدند. از پرسشنامه‌های استاندارد اشپیل برگر (1984) با پایایی (905/0 = a) و پرسشنامه محقق‌ساخته (با تأکید بر مدل رندال و آلتمایر (1994) با (پایایی (96/0 = a) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. روایی پرسشنامه محقق‌ساخته توسط استادان و متخصصان (10 نفر)، تأیید شد. مهم‌ترین عامل استرس‌‌زای شغلی سازمانی مربوط به عامل شیوه سرپرستی (82/5) و کمترین میانگین شدت مربوط به عامل استفاده کمینه از نیروها (67/4) بود. بررسی راهکارهای سازمانی مدیریت استرس شغلی و نتایج آزمون t در این گروه‌ها نشان داد شرکت نفت در سطح متوسط به پایین از این راهکارها در هر سه گروه و در سطح بالاتری از این راهکارها برای گروه مدیران نسبت به دو گروه دیگر استفاده می‌کرد. بیشترین میزان استفاده، به راهکار مدیریتی روابط میان‌فردی (76/2) و کمترین میزان استفاده به راهکار مدیریتی جوّ و ساختار سازمانی (33/2) مربوط بود. مقایسه نمره‌های میانگین در سه گروه (آزمون ANOVA) نشان داد که امور ورزش شرکت ملی نفت ایران در سطح به نسبت بالاتری از راهکارهای سازمانی مدیریت استرس شغلی برای گروه مدیران نسبت به دو گروه دیگر استفاده می-کند.